Geen mondkapje op? Enkeltje cel voor patiënt ziekenhuis Bernhoven

Relaas van een patiënt die al lange tijd een behandeltraject volgt in het Bernhoven ziekenhuis, geschreven door Annelies Strikkers, en oorspronkelijk gepubliceerd op haar website The Hanging Tree. De naam van de patiënt is bekend bij de redactie, het verhaal is persoonlijk geverifieerd door Strikkers.

Het ziekenhuis Bernhoven is het ziekenhuis waar de “coronacrisis” begon in maart vorig jaar, althans dat is wat we in de media te zien kregen. In de rubriek ervaringsverhalen vandaag het verhaal van Newo (pseudoniem). Hij volgt al lange tijd een behandeltraject in het Bernhoven ziekenhuis voor een ernstige aandoening. Waar hij in maart 2020 met video’s aantoonde dat er geen sprake was van een overlopen ziekenhuis Bernhoven, beleefde hij op 25 maart 2021 een nieuw dieptepunt in het betreffende ziekenhuis. Omdat hij geen mondkapje kan en wil dragen werd hem zorg ontzegd, werd hij aangehouden door de politie en in een cel gezet. Hier is zijn verhaal, opgetekend door Strikkers.

Zonder mondkapje in het ziekenhuis Bernhoven

“Om mijn medicatie zo goed mogelijk aan te passen moet ik elke 3 maanden een bloedonderzoek laten uitvoeren. Ik kom dan op uitnodiging van mijn behandelend arts naar het ziekenhuis om bloed te prikken, zodat het dezelfde ochtend nog meegezonden kan worden met de bode. Zodoende ging ik afgelopen donderdag naar het ziekenhuis. Door mijn ernstige aandoening kan ik geen mondkapje verdragen (Artikel 2A.4. Tijdelijke regeling maatregelen covid-19), na een paar seconden word ik al onwel.

Daarnaast ben ik principieel tegen het dragen van mondkapjes die bewezen niets doen tegen de verspreiding van een virus. Het is bedoeld als gedragsexperiment, en dit is niet toegestaan.

Bij het ziekenhuis aangekomen stond er een vrouw die medische mondkapjes uitdeelde bij de deur. Toen ik aan de beurt was gaf ik netjes aan dat ik tot de uitzonderingen behoor, maar ik kreeg er toch één in mijn hand mee. Met de boodschap dat ik dit even bij de balie binnen moest melden ging ik het ziekenhuis in. Bij de balie was niemand aanwezig, dus ik besloot gewoon door te lopen naar mijn afspraak. Eenmaal bij de bloedpoli aangekomen zei de vrouw bij de balie: “meneer u moet een mondkapje op doen”, hierop antwoordde ik nogmaals dat ik tot de uitzonderingen behoor.

Op het apparaat bij de bloedpoli gaf ik aan dat ik er was en ik nam plaats in de wachtruimte. De baliejuffrouw had er echter inmiddels een beveiliger bij geroepen. Het gedonder begon.”

Zorg ontzeggen

“De beveiliger zei mij op intimiderende wijze dat ik nu een mondkapje op moest zetten, want dit was verplicht in het ziekenhuis. Ik gaf nogmaals aan, met mijn uitzonderingspasje van de Rijksoverheid in de hand, dat ik ernstig ontregeld raak van het dragen van een mondkapje. Hier had deze meneer geen boodschap aan. Omdat ik dit een bedreigende situatie vond besloot ik te gaan filmen. Ik gaf aan dat het doen van bloedonderzoek gezien mijn aandoening erg belangrijk is. Als antwoord kreeg ik het volgende: “U bent niet verplicht om hier een bloedonderzoek te doen meneer.” Dit kwam bij mij hetzelfde over als Hugo de Jonge die aangaf dat “niemand gedwongen wordt om naar een festival te gaan”.

Ik werd inmiddels gevorderd het ziekenhuis te verlaten. Dit weigerde ik, aangezien ik bijna aan de beurt was voor het bloedprikken. De dame achter de balie gaf daarop aan dat ze mijn afspraak al verwijderd had. Ik moest het maar uitzoeken en werd niet meer geholpen. De beveiliger en dame achter de balie grepen direct in op de arts-patiënt relatie, dit mag volgens de wet helemaal niet. Ik voelde mij een minderwaardig mens.

De politie werd gebeld door de beveiliger met het verzoek mij aan te houden. Ik was een “vermoedelijke patiënt die weigerde om een mondkapje te dragen”. Omdat het niet dragen van een mondkapje geen strafbaar feit is, leek het mij sterk dat ik aangehouden zou worden. Omdat ik toch geen afspraak meer had, wilde ik vertrekken uit het ziekenhuis. Ik werd tegengehouden door de beveiliger met de boodschap dat hij mij aan moest houden van de politie, hij zei zelfs dat hij nu voor de overheid werkte. Een bijzondere opmerking. Ik heb deze beveiliger er meerdere malen op gewezen dat de huisregels van een ziekenhuis niet boven de Grondwet gesteld kunnen worden. Gelijke gevallen worden gelijk behandeld, ongelijke gevallen behoren ook ongelijk behandeld te worden. Een ziekenhuis kan bijvoorbeeld ook niet in haar huisregels opnemen dat ze alleen vrouwen met blond haar toelaten.

De politie arriveerde en ging, zonder mijn aanwezigheid, in gesprek met de beveiliger.”

Aangehouden

Opgesloten

Krat voor mijn persoonlijke spullen

In de cel om het niet dragen van een mondkapje

“Terwijl ik samen met een agent buiten aan het wachten was, ging de andere agent binnen 20 minuten in gesprek met de beveiliger. Enkel van deze beveiliger is een verklaring opgenomen. Mijn verklaring is niet opgenomen. Er werd geen hoor en wederhoor toegepast. Na deze lange tijd kwam de agent naar buiten en zei hij dat ze me aan gingen houden en dat ik meeging naar het bureau. Bij navraag van welk strafbaar feit ik verdacht werd, kreeg ik niets te horen.

Eenmaal aangekomen bij het bureau werd ik gesommeerd om mijn persoonlijke spullen, tot aan mijn schoenveters aan toe, in een krat te doen. Dit heb ik geweigerd zolang ze mij niet wilden vertellen wat het strafbare feit is waar ik van verdacht werd. Omdat ik dit weigerde werd ik opgesloten in een cel, met het krat voor mijn neus.

Na enige tijd kwamen er 2 politiemannen en 1 man in “romeo kledij” de cel in en plantten ze mij tegen de muur. Ze hebben onder dwang mijn persoonlijke spullen afgenomen. Dit alles omdat ik mij niet aan de huisregels van het ziekenhuis zou houden.”

Voorgeleid aan Officier van Justitie

“U kunt zich hopelijk voorstellen dat ik voor mijn gevoel in een hele slechte film was beland. Na een uur ben ik voorgeleid aan de hulpofficier van Justitie. Dit alles omdat ik door mijn aandoening geen mondkapje kan verdragen en toch bij het ziekenhuis verscheen voor bloedonderzoek. Deze hulpofficier heeft mij alleen een boete opgelegd voor het niet dragen van een mondneusmasker, hier tegen ga ik uiteraard in verzet. Er is nooit een reden geweest om mij vast te houden, dus ik was vrij om te gaan. Gelukkig gaf deze hulpofficier gehoor aan mijn verzoek om terug gebracht te worden naar mijn auto.”

Juridische stappen

“Voor mijn gevoel heb ik donderdag een totalitair regime in de bek gekeken. Een regime waar medische discriminatie normaal geworden is. Ik houd mijn hart vast voor de invoering van het vaccinatiepaspoort. Omdat ik geen mondkapje kan en wil dragen wil het ziekenhuis mij geen toegang geven tot de zorg die ik nodig heb. Met andere woorden; sterf maar als u geen niet werkend lapje voor uw gezicht kan of wil dragen.

Later op de dag ben ik nog gebeld door de afdeling waar ik onder behandeling sta. Zij willen dolgraag dat ik mij laat bloedprikken en hebben nog een aantal alternatieven proberen te regelen. Helaas zonder resultaat. Aan de zorgmedewerkers en artsen ligt het niet. Het is het management en de beveiliging van het ziekenhuis Bernhoven dat zo rigide is in het volgen van deze regels. We doen het toch voor de zorg? Voor de zwakkeren en ouderen in de samenleving? Ik heb niet het idee dat het deze mensen ook maar iets kan schelen.

Ik ben serieuze verdere (juridische) stappen en opties aan het verkennen. Ik ben zonder dat er sprake was van een strafbaar feit als een crimineel behandeld en mij is de zorg ontzegd die ik nodig heb.”