Leugens, hele grote leugens en statistiek: debunk van de Bangladesh-studie

Een studie uit Bangladesh zou aantonen dat maskers werken tegen virusverspreiding. Onze wiskundig specialist legt uit waarom dit niet klopt. Of: hoe Lucia de B. uiteindelijk Lucia de Berk werd en maskers nog steeds niets helpen.

Jaja, we kennen de uitdrukking. Statistiek is ook geen eenvoudig vak. In dit vakgebied is het niet zo moeilijk om mensen in een schijnbaar logisch maar toch onzinnig verhaal mee te nemen. Berucht is het favoriete boek van onze geliefde Microsoftman Bill Gates; ‘How to lie with statistics’.

Het bekendste voorbeeld van statistiekwaanzin in Nederland is het dramatische verhaal van Lucia de B.

Zij was een nachtzuster die de gevangenis inging, alleen gebaseerd op basis van ‘bullshit’-statistiek. Elkaar nakletsende collega’s leidden tot een narratief dat haar volstrekt onnodig voor de rechter deed belanden. De juridische keten was vervolgens niet in staat de valse ‘deskundigen’ te ontmaskeren (sic!).

Maar eerlijk is eerlijk, het is lastig een vakgebied zo vol valkuilen als statistiek te wegen als rechter, OM, advocaat. Het wordt niet onderwezen tijdens de studie Rechten.

Is er gelijkenis met de huidige massahysterie die is uitgebroken…?

Het telkens weer elkaars verhalen versterken? Dit zonder na te gaan of de gegevens die de basis voor dit alles vormen wel zo hard zijn als wordt beweerd.

Wij houden ons bij Ademvrij exclusief bezig met de verhalen rond de effectiviteit van mondneusmaskers, maar over de gezondheidsstatistieken rond het Corona-narratief valt ook zeer veel te betwijfelen.

(Leestip: Ongecijferdheid; De gevolgen van wiskundige ongeletterdheid – John Allen Paulos)

Dat collectief elkaar nakletsen is opnieuw het geval na een onderzoek in Bangladesh naar de effectiviteit van maskers. Zie ook dit YouTube filmpje: https://www.youtube.com/watch?v=fFCYv0X4kf4

Daar werden dorpen verdeeld in twee groepen. De eerste groep dorpen kreeg met enige herhaling voorlichting over het belang van het dragen van maskers. De tweede groep kreeg geen voorlichting. Het bleek dat in de dorpen waar voorlichting was gegeven minder infecties waren. En door waarneming bleek ook dat er vaker maskers werden gedragen.

De filmpjes en verhalen van ‘deskundigen’ vielen weer over elkaar heen. Nu was toch echt de ‘science settled’, maskers dragen helpt.

Maar dit onderzoek in Bangladesh is helaas volstrekt fout in zijn opzet. Het probleem is dat het telkens voorlichten van mensen over de gevaren van Corona i.c.m. het nut van maskers ook zal leiden tot allerlei andere aanpassing van het gedrag. Bijvoorbeeld niet meer op bezoek gaan bij familie. Of vaker de handen wassen en dergelijke. En al dit veranderde gedrag is helemaal niet onderzocht…

Met andere woorden, dit onderzoek is niet valide aangezien het niet alleen het gebruik van maskers beïnvloedt, maar ook allerlei ander gedrag dat tot minder infecties kan leiden. En dat leidt weer tot valse correlaties.

Dus toch weer een onderzoek dat we naar de prullenbak moeten verwijzen. Die zit inmiddels al behoorlijk vol. We blijven bij onze standpunten. Bij mondneusmaskers is het zeer lastig een onderzoek dat statistisch correct is opgezet, te ontwerpen. Dubbelblind onderzoek is sowieso niet mogelijk; maskers zijn erg zichtbaar. Alleen de variabele ‘maskers dragen’ onderzoeken is lastig en dat is zeker niet gebeurd in het onderzoek in Bangladesh. Het Deense onderzoek kwam het dichtst in de buurt omdat de verdeling van wel of niet maskerdragende mensen volkomen aselect was.

We accepteren alleen fysiologische, dus op de werkelijkheid gebaseerde narratieven. En dat is wat ons betreft nog steeds:

1. Mondneusmaskers zijn kippengaas tegen muggen; de meeste virussen gaan er vroeger of later doorheen

2. Testen op de werking van mondkapjes dienen de fysiologische werkelijkheid zo dicht mogelijk te benaderen; anders kunnen de uitkomsten niet als valide worden beschouwd.

3. Alleen statistische onderzoeken die zijn gebaseerd op de ‘wet van de grote aantallen’ en die voldoen aan de correcte statistische uitgangspunten zijn acceptabel. Juist deze onderzoeken geven telkens dezelfde uitkomsten: de effectiviteit van mondkapjes zit rond of zelfs onder de 0%.

4. Alle eventuele nadelen en risico’s van het – langdurig – dragen van mondkapjes dienen ook gewogen te worden.

5. De bijdrage aan verspreiding van virussen door mondkapjes omdat een nieuwe besmettingshaard is gecreëerd.