Verslag uit het ziekenhuis: de mondkapjes putten iedereen uit en werken niet. Tijd om ze af doen!

,
Botox smile

Ik belandde in het Oosten des lands in het ziekenhuis met corona. En zag met eigen ogen hoe het dragen van mondneusmaskers het ziekenhuispersoneel uitputte en daarmee ook hun gezondheid ondermijnde. En ik hoorde zelf dat zo goed als niemand geloofde in het nut ervan. De zinsnede ‘maar het moet nou eenmaal’ als afsluiter kwam me de coronakeel uit. Als mondneusmaskerscepticus roep ik dan ook iedereen op het mondkapje af te zetten.

Ook ik had in november het coronavirus opgelopen. Het was nodig het ziekenhuis in te gaan.

Ik ben nog steeds onder de indruk van het snelle en adequate handelen van de medewerkers bij de ambulance, de acute opname en vervolgens het ziekenhuis.  Er waren twee zware dagen op de ic toen gelukkig op dag 3 alles verbeterde. Niet alleen de antibiotica begon te werken, ook mijn lijf was gestart met de productie van antilichamen en het virus bleek zo goed als weg. Het verhaal stopte hier niet, want het op zich voorspoedige herstel heeft nog zeker 1,5 maand genomen….

Laat ik beginnen met mijn grote respect uit te spreken voor de medewerkers op de quarantaineafdeling en de intensive care. Dit zijn hoog-niveau zorgprofessionals die alle risico’s namen en nemen. Hier niet zomaar niet -erkende mondlapjes maar gecertificeerde mondbedekking; vergrote brillen; met vaak nog een schild en de hele persoon in plastic verpakt. Na elke handeling of vertrek uit de ruimte al het plastic weer uit, handen wassen etc. Ik heb niet eenmaal een medewerk(st)er erop kunnen betrappen het masker aan te raken. En dan toch hoorde ik uit gesprekken dat zo’n 50% van de medewerk(st)ers Covid had opgelopen, ook toen er nog geen sprake was van prikken die meer of minder zouden helpen. Wat een helden!

Het heeft me wel de mogelijkheid gegeven van binnenuit te zien en vooral te horen hoe er over de mondkapjes wordt gedacht en hoe groot de druk op medewerkers wel niet is. Het hielp dat ik niet onder stoelen of banken heb geschoven dat ik de mondkapjes behoorlijk onzinnig vond. Zo werd mijn kamer ‘the free space’ voor vele medewerkers. En de uitlaatklep om hun frustraties over die mondmaskertjes te delen.

Op de quarantaineafdeling was de brede mening me snel duidelijk. Het dagelijks gebruik van mondneusmaskers van welke soort dan ook wordt niet serieus genomen. Vaak gehoord: ‘Ze kunnen er toch niet mee omgaan’. Of: ‘Als je je wilt beschermen, doe het dan goed.’

Eenmaal buiten de quarantaine-afdeling gekomen wordt de omgang met de mondneusmaskers logischerwijs minder professioneel. Iedereen zit eraan; de lapjes hangen onder de neus of kin. En dat is niet voor niets. Deze mensen draaien langere diensten en dan worden de mondneusmaskers een last. Naarmate de leeftijd van de zorgmedewerkers toeneemt hoor ik de klachten vaker: hijgen, zuurstoftekort, zweverig zijn, hoofdpijn, ‘s avonds uitgeput zijn.

Angst heerst er ook. Als iemand binnenkomt doen ze schielijk het masker weer op. Velen zijn duidelijk bang betrapt te worden. Weinigen geloven dat het ook maar iets helpt. ‘Het moet nou eenmaal’ heb ik te vaak aan moeten horen. Treurig omdat het allemaal zo niet nuttig is. Treurig dat er blijkbaar een angstregime is geïnstalleerd in de zorg.

En nu wordt dit ook in de buitenruimte afgedwongen? Moeten in het onderwijs de studenten, onze kinderen die verschrikkelijke dingen op? Dat is letterlijk adembenemende terreur die ons zicht op onze medemensen beneemt.

Beste kinderen, studenten(s), medeburgers, zet je voelsprieten voor de vrijheid op! Niet-werkende mondmaskers? Afgedwongen prikken voor een virus van het vorige seizoen? Ze zijn een aanslag op de integriteit van je lijf; een grens die niet overschreden kan en mag worden.

De QR-code is een aanslag op je vrijheid, het heeft niets met je gezondheid te maken en geeft anderen controle over jou. En dat voor een virus dat inmiddels meer lijkt op een heftige verkoudheid. Er is geen sprake meer van een gezondheidscrisis.

Kom op voor je vrijheid. Doe die dingen af. Met hoe meer we dat doen laten we zien dat we ons niet langer gek laten maken en kiezen voor vrijheid.